طراحی ایستگاه تعاملی کلاسی دانش آموزان پایه پنجم و ششم در مدارس هوشمند

هوشمند¬سازی مدرسه تنها نصب رایانه در آن نیست. طرح مدارس هوشمند برای اولین بار در سال 1996در انگلستان با هدف تسریع و بهبود یادگیری شکل گرفت. مدارس ایران نیز به امید دگرگونی رویکرد آموزشی غالب، بهره¬گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش را الگوی خود قرار داد. مطابق برنامه عملیاتی وزارت آموزش و پرورش جهت اجرای برنامه پنجم توسعه کشور، کلیه مدارس کشور می بایست تا پایان سال 1394 در یکی از مراحل پنج گانه هوشمند سازی قرار گیرند. تحقق این تحول بنیادی تنها با بسترسازی ها و تغییر در سامانه¬های گوناگون مرتبط با آموزش امکان¬پذیر است. فضای فیزیکی یکی از شاخصه¬های موثردر یادگیری است که تغییر در آن زمینه¬ساز تغییر در رویکرد آموزشی خواهد شد. بنابراین مبلمان آموزشی نیز باید بتواند پاسخگوی نیازهای جدید این رویکرد آموزشی باشد. این پژوهش با هدف بازیابی نقاط عدم تطابق مبلمان مدارس سنتی با اهداف مدارس هوشمند و دستیابی به فاکتورهایی برای طراحی مبلمانی متناسب با رویکرد آموزش تعاملی انجام گرفت. بر اساس پژوهش انجام گرفته می-توان مبلمان کلاس را به گونه¬ای طراحی کرد، که انگیزش کودکان ارتقا یافته و به جایگزینی رویکرد دانش آموز محور به جای رویکرد معلم محور منجر شود. روش تحقیق توصیفی پیمایشی بود و ضمن بهره¬گیری از روش کتابخانه¬ای، با رفتارنگاری در محل کلاس¬های مدارس هوشمند، خلاء¬های موجود بازیابی شدند. روش نمونه¬گیری خوشه¬ای و حجم نمونه 224 نفر برآورد شد. به علاوه برای جمع¬آوری داده¬ها از یک پرسشنامه برای معلمان استفاده شد و مصاحبه با آنها راهگشای دستیابی به نتایج پروژه قرار گرفت. یافته¬های این پژوهش نشان داد انعطاف¬ناپذیری و عدم امکان تغییر چیدمان در مبلمان کلاسی موجود، به عنوان مانع اصلی در شکل¬گیری محیط تعاملی و مشارکت دانش آموزان در فضای کلاسی موجود نقش بازی می¬کند. به طور کلی نتایج تحقیق شامل ایده¬هایی برای طراحی مبلمان کلاسی متناسب با انواع فعالیت¬ها در رویکرد نوین آموزشی بود.